وبلاگ شخصی -احمد سوری

درمورد شرایط حال حاضر ومواجهه با #ترس
_آیا من به چیزها فکر میکنم یافکر کردن خود به خودی اتفاق می افتد؟

سوال:من برای از دست دادن سرمایه ام در بازار بورس،برای بیمار شدن یااز دست دادن کسی که دوستش دارم. می ترسم.چطور میتونم بااینها کار بیام.
چطور میتوانم از پس از دست دادن این چیزها بربیایم.
اکهارت:باز هم ترس،این پرسش درمورد ترس است .خیلی از افرادعلاوه بر ویروس از پیامدهای آن در حراسند. کسب وکارها تعطیل شده.تقریبا همه چیز تعطیل شده است.
چیز غریبی است،گویا نیرویی این هیاهوی جهان راخاموش کرده است.وناگهان به تمام آنهاخاتمه داده. خیلی از هواپیماها دیگر پرواز نمی کنند.خیلی از شهرها از آدمها خالی شده اند.ودنیا تاقبل ازاین به طور بیهوده ای شلوغ وپر سروصدا بود.(هیاهوی بسیار برای هیچ)
همه چیز دردنیا وذهن گم شده بود.وگویا ناگهان چیزی آن رابرای مدتی خاموش کرد.تقریبا سکون وآرامشی اجباری 
دقیقا همان چیزی که میلیونها نفراحتیاج داشتندتاآن راتجربه کنند.به این معنا نیست که آنها همچنین بتوانندبه طور خود به خود آن سکون درونی راتجربه کنند.اما امکان بیداری برای خیلی ها فراهم شده است.اگربتوانند به فراسوی ترس وافکار هراسناک بروند،چطور این امکان هست؟
خوب به کمی هوشیازی نیاز هست.
اما اگر شمابامااینجا هستید،احتمالا از آن هوشیاری دارید.منظورم هوشیاری  از آن چیزی است که درون ذهنتان در جریان است.(هوشیاری از افکار)
به جای اینکه کاملا با آنچه که در ذهنتان می گذرد، هم هویت باشید.باید درپس زمینه ازآنچه که در ذهنتان اتفاق می افتد هوشیار وآگاه باشید.
خیلی متفاوت است،چون هوشیاری بعدمتفاوتی ازآگاهی است.وهمانند افکار نیست.این هوشیاری است که میتواند از افکار آگاه باشد.وبعد شمامتوجه می شوید که من دارم به این افکار بیهوده فکر میکنم،من الان دارم آن حالات درونی را برای شمابه کلام می آورم. چون مااز طریق زبان باهم در ارتباطیم. امااین ادراک تمام این افکار بیهوده ومزاحم درون سردر جریانند.
دیگر یک ادراک کلامی نیست،بلکه فراتر از آن است.چرا که از هوشیاری می آیدوشناختی تازه وجود دارد ازاینکه آنچه در ذهن میگذرد مفید نیست. وباعث ترس وناراحتی شما میشود.وباید مورد بررسی قرار بگیرد.
تمام مشکلاتی که این فرد اینجا اشاره کرد،ترس از ازدست دادن پول سرمایه وپس انداز است.ترس از بیمار شدن یاترس از اتفاق افتادن برای کسی که دوستش دارد،بیفتدوبرای دیگران هم می ترسی. والبته تمام اینها هنوز اتفاق نیفتاده وذهن میگه قرار اتفاق بیفتد،
پس بهتره من الان به اینها فکر کنم.اما اگراین چیزها اتفاق بیفتدتودرآنجا بااین موقعیتها روبرو خواهی شد.تو بانیروی هوشیاری آگاهت بابیماری وازدست دادن سرمایه یابافقدان ورنج کسی که دوستش داری روبرو خواهی شد.بانیروی حضورت میتوانی باآنها روبرو شوی.امااکنون نمیتوانی برای آنها کاری کنی یا باآنها مواجه شوی،چون آنهااکنون فقط در تصورت هستند.هنوز اتفاق نیفتاده،بنابراین هیچ کاری برای آنها نمیتوانی انجام دهی.بنابراین هرچی بیشتر به انها فکر کنیم آنها بیشتر تقویت می شوند.واین دور باطل باعث درد ورنج شمامیشود.امااگر حداقل هوشیاری وجود داشته باشد.شماناگهان ازاین اگاه می شوید که من دارم باخودم چکار میکنم؟
اینطور نیست که شماداوطلبانه این کار را باخودتان انجام دهید.(منظور فکر کردن است)
بلکه میتوان گفت آن برای شما اتفاق می افتددراینجا شمااز آنچه برایتان اتفاق می افتد هوشیار می شوید.چون افکار درذهنتان در نبود هوشیاری ، برای شما اتفاق می افتد.(یعنی اینطور نیست. که شماخودتان آنها راانتخاب کرده باشید).آنهاارادی واختیاری نیستند. مردم می گویند من اینطور فکر می کنم یاآنطور فکر میکنم.
نه این تونیستی که فکر میکنی.بلکه فکر کردن برای تو اتفاق می افتد.وقتی هوشیار نباشی شمادر سلطه افکارهستید.
در سلطه، آن میدان انرژی که به آن فکر می گوییم. آن درشمازندگی میکند.وشمامتعلق به اومی شوید.وشماازآن بی خبرید. لحظه ای که درک کنیدفکر کردن به افکار ترسناک عملی نیست.که شماانجام می دهید.چون اگرعملی بود که شماانجام میدادید. می شد گفت که من انجامش میدهم ونمیتوانم جلویش رابگیرم.نه شمااین کار راانجام نمی دهید. بلکه این کار برای شمااتفاق می افتد.بنابراین بعضی از افراد میگویند،اینطور گمان میکنند چرا دارم این کار رو باخودم میکنم،
خوبه این قدم اوله
چرامن دارم خودم رو بااین افکار عذاب میدهم؟
قدم دوم:ادراک این نکته است که،گویا واقعا این من نیستم که این کار را انجام میدهد. اینها اشکال فکری خود محوری هستند که به طور مدام درذهنم می چرخند.مراناراحت میکنند وهیچ هدف مفیدی ندارند،من بافکر کردن بااین چیزها وباانعکاس چیزهای منفی ،نه به خودم کمک میکنم نه به دیگران.اماباهوشیاری باآنچه ازذهن ،مشغول اتفاق افتادن است،نخستین لحظه رهایی ازراه خواهد رسید.

چرا که قبل ازآن توهیچ اراده ،آزادی نداشتی.بدونه هوشیاری هیچ اراده آزادی نداری.ودر سلطه ذهن شرطی شده هستی.خوب چکار بایدکنید؟
پس تشخیص داده آنچه که اتفاق می افتد منجر به هیچ هدف مفیدی نمی شود.این ادراک مهمی است چون قبل از این یک گمانی درذهن ناخوداگاه وجود داشت که اگر زیادنگران نباشی نمیتوانی زندگی راکنترل کنی.این چیزی بی فایده است ،شمااز آن آگاه نیستید.هرچه بیشتر درخصوص مشکلات زندگی تان فکر کنید. آنگاه نیاز دارید تابه فکر کردن ادامه دهید تاهمه راباهم نگه دارید.
نیاز دارید تانگران تمام مشکلات دنیاباشید.فرض اصلی براین است که اگر نگران نباشید زندگیتان از هم می پاشد.والبته که این یک توهم است .باید بدانید که این نگرانی ها وترسها قصد ندارند که به پایان برسندومدام درحرکتند.ونمی توانید باآنها مبارزه کنید.واگر باانها مبارزه کنید آنهاراقوی تر می سازید.بااین کار انرژی بیشتری به آن اضافه می کنید.پس بانیروی ارده نمی توانید متوقفش کنید.ازاین طریق فقط برای مدت کوتاهی می توانید آن رامتوقف کنید.نه برای بلند مدت. بنابرای ن فقط به وسیله:نه فقط ،باتشخیص بی هودگی وپوچی  آن افکار ،بلکه باتشخیص ماهیت مخرب این گونه از افکار.وبعدرفته رفته می بینید که حجم زیادی از ناراحتی ها ،محصول آن صداها درون ذهن است.ودرآن لحظه می توانیدانتخاب کنید ومی توانید به کشیده شدن در افکار هولناک ادامه دهید یا میتوانید بگویید. انتخاب من  این است که توجهم رااز روی افکار هولناک بردارم.من این انتخابهارو دارم تابه کلامم برسم. اما اگر افکارهولناک تمام توجه وآگاهیتان رابه طور مداوم به خودشون بگیرند
ومیگوید نه ،من به تواجازه نمیدهم من انها رامیخواهم.وشمامیگویید من دیگر نمیخواهم آن سمت بروم.بسیار ساده است.نیاز هست توجهتان رابه سمت دیگری ببرید.وبرای این کار درابتدا به چیزی نیاز دارید .
توصیه من به شمااین است که کالبد درونیتان رااحساس کنید. فرض کنید که شب بیدار شدید. یاصبح در هنگام بیدار شدن توجهتان را به سمت میدان انرژی دستانتان ببرید.وهمانجا آن را نگه دارید. این کار نیازی به نیروی اراده ندارد.فقط یک تصمیم ساده است.وآن را نگه دارید.حس زنده بودن را در درون دستانتان احساس کنید. آن لنگری می شود برای بیرون آمدن از ذهن.ودر لحظه ماندن.
آیامیتوانید انرژی درون دستانتان رااحساس کنید؟من میتوانم. من سالهاست که انرژی درون دستم رااحساس میکنم..واین فوقعلاده است.همیشه حسی تازه ونو است. وهرگزدر این خصوص صحبت کردن خسته نمی شوم.چون همیشه تازه ونو است.البته این فقط مربوط به دست نیست.اگر نمیتوانید این انرژی رااحساس کنید. چشمانتان راببندید.اگر راست دست هستید،دست راست، اگر چپ دست هستید، دست چپ رااینگونه نگه دارید.وازخودتان بپرسیدآیاهنگامی که چشمانم هنوز بسته است. دستم هنوز آنجاست؟اگر هست از کجا میدانیدکه آنجاست؟
ازکجا میدانم که الان آنجاست؟چند ثانیه پیش که چشمتان باز بود آن رادیده اید.دلیل برآن نیست که هنوز اینجا باشد.چون ممکن است.حالا غیب شده باشد.چشمانتان راببندید ودستانتان راتکان ندهید. ازکجا میدانید که آنجاست؟چگونه آن رامیدانید؟
شماحسش می کنید. اما این چیست که حسش می کنید؟شماانرژی درون دست راحس می کنید. درابتدا خیلی نامحسوس است.ولی برای این احساس نیاز هست که باهوش باشید.همین گوش به زنگ بودن وبه هوش بودن نسبت به بدن شمارااز فکر کردن دور میکند وناگهان گویا دست شمابه نسبت قبل زنده تر شده است واین تازه شروعش است.می توانیدهمزمان هردو دست راحس کنید.وبعد متوجه می شویدهرنقطه ازبدن. ازجمله پاها  رانیز احساس کنید.وبعد می توانیدازاین میدان انرژی، ازاین حس زنده بودن فراگیر، درتمام بدن آگاه شوید. نکته جالبش این است که ضمنا ممکن است از تنفستان آگاه شوید.چون آن متصل به بدن است.تنفستان به درون بدن،نفس به درون وبیرون درجریان است.هرچه بیشتر به بدن آگاه شوید. بیشتر به تنفس آگاه میشوید. هر چه بیشتر ازتنفس آگاه شوید.میتوانید بیشتر از بدن اگاه باشید.جریان زندگی فوقعلاده ای آنجاست.وچه برسر فعالیت ذهنی شمامی آید؟
آن فرکش می کند. به طور کامل یاکلی ،چون شمانمی توانید همزمان هم از کالبد درونتان آگاه باشید وهم از افکار. خورده فکر هایی ممکن است درآنجا باشند.اما جریان پایدار افکار دیگر آنجا نیست واین امکان پذیر نیست.چون تمام توجه واگاهی شما ازاین ذهن اندیشناک به سمت کالبد درونی رفته است.