اصل فاصله در زبان فارسی
شاید در سالهای دورتر بحث دربارهی فاصلهدار یا پیوسته نوشتن کلمات بسیار بوده است، اما «خوشبختانه این روزها تبدیل شده است به یک اصل جا افتاده و محترم و این واقعیت را همگان پذیرفتهاند که فقط با رعایت فاصلهی بین واژههاست که استقلال واژهها معنی پیدا میکند».
در نتیجه هرگز «به» یا «که» را به کلمات پس از خود نخواهیم چسباند و بهجای «بنظر» «بهنظر» و بهجای «بویسله» «بهوسیله» خواهیم نوشت.
برخلاف برخی که در مورد اصل فاصله تلاش کردهاند وسط را بگیرند، تمام پسوندها و پیشوندها تا زمانیکه جزو یک واژهی مرکب بهشمار نیایند، توصیه میشود بهشکل مستقل نوشته شوند که از خوانایی بیشتر برخوردار باشند و هم مانع استقلال واژه نشوند. این روش امروزه برای شبکههای اجتماعی که با علامت # میتوان نسبت به نشانهگذاری کلمات اقدام کرد نیز بهتر است. مانند:
«ها»ی جمع: | شبها نه شبها |
پیشوند «می»: | میخورد نه میخورد |
پسوند «تر» و «ترین»: | سریعتر و سریعترین نه سریعتر و سریعترین |
پیشوند «بی»: | بیخیال نه بیخیال |
پیشوند «هم»: | مانند همعقیده نه همعقیده |
پیشوند «پیش»: | مانند پیشگفتار نه پیشگفتار |
و البته فراموش نکنیم «که»، «به»، «اند» و «را» کلمات مستقل هستند و هیچوقت در جایگاه پیشوند یا پسوند به کلمات دیگر نخواهند چسبید.