نکات قرآنی،استاد مسعود ریاعی،نکات قرآنی شماره 27- مرگ اندیشی
“اِنَّکَ مَیِّتٌ و اِنَّهُم لَمَیِّتُونَ”( تو میرنده ای و آنها نیز قطعاً مردگانند!)
مرگ اندیشی، فکر منفی نیست. اتفاقاً تقویت مثبت اندیشی است. زیرا مثبت اندیشی، ریشه در واقعیت دارد، و مرگ از بارزترین واقعیات این دنیاست. مرگ اندیشی، روح را ورزیده و آن را پرورش می دهد. بسیاری حتی از حرف زدن راجع به مرگ می ترسند و می گویند حرفش را نزن! حرف خوب بزن! حال آنکه آگاهی از مرگ، از خوبترین سخن هاست.
زیرا تو باید واقیعات این جهان را بخوبی بشناسی، تا بهترین تعامل را نسبت به آن اتخاذ کنی. و مرگ، بخش مهم زندگی است. یک سالک آنقدر روی مرگ مراقبه می کند تا آن را بفهمد و از آن گذر کند. زیرا فهم هر چیز، باعث عبور از آن است. وقتی بتوانی از آن گذر کنی، دگر مرگ نمی تواند چون یک شکارچی تو را غافلگیر کند. پس بالاجبار هدیه بزرگ تو را خواهد داد. زیرا تو، شجاعانه آن را فهمیده ای. یکی از برکات آن هدیه اینست که در می یابی تو پیش از این مرده بودی! و پس از ملاقات با مرگ است که تازه زنده می شوی! این دنیا جایگاه مردگان است.
تاریک و ظلمانی است، پر از سؤال، مملو از نامرادی و رنج، اسیر زمان و گرفتار در بند دوگانگی هاست. آدمی با فهم همین نکته است که از همینجا از آن خلاص و به کیفیت”حیات طیّبه” نائل می شود. کیفیتی که دگر مرگ در آن راه ندارد و آنچه هست، جریان حیات ناب و سیری جاودانه است. بی پرده بگویم؛ از نگاهی سالکانه، “دنیا” تجربه ی مردگی، و “حیات طیّبه”، تجربه ی زندگی است. و سیرِ ما، از مرگ به زندگی، از خواب به بیداری، از ظلمت به نور، از جهل و نافهمی به معرفت و آگاهی، و از غربت و بی کسی به قربت دوستِ جاودانه است. “وَ مَا یَستَوِی الاَحیَاءُ وَ لَا الاَمواتُ” ( و زندگان با مردگان برابر نیستند!) .
برگرفته شده از آثار استاد مسعود ریاعی
