نکات قرآنی،استاد مسعود ریاعی،نکات قرآنی شماره 22 - شنوای دانا
قرآن، به انواع شنیدن اشاره کرده است. یکی از این انواع شنیدن ها، شنیدن به وسیله ی گوش است که اکثراً فقط همین نوع شنیدن را می شناسند حال آنکه این از ضعیفترین و محدودترین انواع شنیدن است. گاه شنیدن توسط قلب است. قلب است که ارتعاشات را دریافت می کند. قلب نیز دارای قوای مُدرِکه، و برخوردار از قابلیت شنوایی خاص خویش است. اگر کسی قلبش در حجاب غفلت باشد، با آنکه گوشش می شنود اما قلبش کر است و از دریافت آگاهی عاجز است. “لَهُم قُلُوبٌ لا یَسمَعُونَ بِها” (آنها قلبهایی دارند که با آن نمی شنوند!). و دیگر، شنیدنی متعالی است که بدون نیاز به هیچ وسیله ای محقق می شود، و آن شنیدن ذات حق تعالی است که نیازمند هیچ وسیله ای نیست. “و هُوَ السَّمِیعُ العَلِیمُ”( او شنوای داناست!)
یک سالک، شنوایی را در خود تقویت می کند. و مرحله به مرحله به لطیف می رود. برای آنکه قلبت بشنود، باید ذهنت ساکت باشد. ذهن، همواره ورّاجی ها، برداشتها، و خیالپردازی های خود را دارد و تا متوقف اش نکنی، سیستم شنوایی قلبت بکار نمی افتد. زیرا تاریک اندیشی های ذهن، به دور قلب، چنان حجابی ایجاد می کند که آدمی را از قوای مُدرِکه قلبی به ویژه شنوایی آن، محروم می سازد. از اهداف سلوک، رفع این حجاب ها برای برخورداری بیشتر از آگاهیِ زنده است. لطیف ترین نوع شنیدن آن گاه اتفاق می افتد، که هم زبانت، هم ذهنت و هم قلبت، کاملاً در سکوت و آرامش قرار گیرند. این حالت را بی خواهشی و بی آرزویی به وجود می آورد. و صرفا در این کیفیت است که تو حقیقت شنیدن را تجربه خواهی کرد. این را شنیدن همه جانبه گویند. یک سالک هر روزه آن را تمرین می کند تا وجودش با این کیفیت آشنا گردد. آنگاه که کاملاً ساکت و پذیرایی، در حال شنیدنی. آنگاه که به ظاهر می شنوی، اما درونت غوغا، و پر از حرف است، شنیدنی در کار نیست. پس آن زمان که بتوانی “سکوت” را بشنوی، با “حقیقت” رابطه برقرار کرده ای و متعاقب آن است که ایمانی راستین وجودت را شعله ور می کند.
برگرفته شده از آثار استاد مسعود ریاعی
