اوراسیا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
در دانش جغرافیا و علوم سیاسی، به سرزمین ادامه‌داری که دو قاره اروپا و آسیا را دربر می‌گیرد، اصطلاحأ اوراسیا گفته می‌شود.[۱][۲][۳] از آنجا که دو قاره آسیا و اروپا مرز طبیعی ویژه‌ای ندارند و مرزبندی کنونی میان این دو قاره بیشتر تاریخی و فرهنگی است این اصطلاح نیز به‌کار رفته‌است. در دروس برخی کشورها، اوراسیا به عنوان بزرگترین قاره در بین ۵ یا ۶ قاره جهان شناخته می‌شود.[۳] بخش اعظم اوراسیا در نیم‌کره‌های شمالی و شرقی قرار دارد.
مرزهای اوراسیا عبارتند از: اقیانوس آرام در شرق، اقیانوس اطلس در غرب، اقیانوس منجمد شمالی در شمال و آفریقا، مدیترانه و اقیانوس هند در جنوب.[۴]
مساحت اوراسیا نزدیک به ۵۵ میلیون کیلومتر مربع است که ۳۶٫۲ درصد از خشکی‌های کرهٔ زمین را شامل می‌شود. نزدیک به ۵ میلیارد تن در این قاره زندگی می‌کند که برابر با ۷۰ درصد از جمعیت جهان است. انسان‌ها نخستین بار میان ۶۰ هزار تا ۱۲۵ هزار سال پیش بر این منطقه پا نهادند. جزایر بزرگی همچون اندونزی، ژاپن، جزیره بریتانیا، ایسلند، جزیره ایرلند و فیلیپین با اینکه جدا از قاره قرار دارند اما معمولاً در مجموعهٔ اوراسیا قرار می‌گیرند.
جغرافیای طبیعی اوراسیا به شکل یک قاره است[۳] مفهوم اروپا و آسیا به عنوان قاره‌های جدا از هم به اروپای دوران قدیم بازمی‌گردد. در دوران قدیم دریای سیاه و دریای مرمره به همراه تنگه‌هایشان به عنوان یک جدا کنندهٔ قاره در نظر گرفته می‌شد اما امروزه رشته‌کوه اورال و رشته‌کوه قفقاز بیشتر به عنوان جداکننده‌های اصلی دو قاره در نظر گرفته می‌شوند. اوراسیا در کانال سوئز به آفریقا وصل می‌شود. گاهی هم آفریقا را به اوراسیا متصل می‌کنند و آن را آفرو–اوراسیا می‌نامند.[۵] به دلیل گسترهٔ پهناور این قاره، در سامانه طبقه‌بندی اقلیمی کوپن اوراسیا اقلیم‌های گوناگونی دارد و از گرم‌ترین تا سردترین را در خود جای داده‌است.
